Moje top 5 piw

Na pierwszym miejscu według mnie nie może znaleźć się nic innego niż specjalna, limitowana edycja piwa Paulaner. Rozlewana jest od roku 1818 tylko i wyłącznie przez jeden miesiąc w roku, w październiku. Jest rozlewany z okazji niemieckiego święta Oktoberfest, czyli 17 dni, w trakcie których niemcy próbują pić tyle alkoholu ile statystyczny słowianin pije na co dzień. Jest to pszeniczny, jasny lager, zawierający 6% alkoholu. Charakteryzuje go mocny, gorzkawy smak, lecz również subtelna, naturalna nuta. Nutę tą osiągnięto przez specjalną metodę warzenia bez filtracji. Pierwsze miejsce na liście było ciężkim wyborem, jednak to piwo dzięki swojej rzadkości wspięło się na miejsce pierwsze ponad jego brata od tej samej firmy, o którym wspomnimy na miejscu drugim.

Rzecz jasna chodzi o Paulaner Weissbier, czyli pewnego typu model flagowy Paulanera. To piwo, od ponad 300 lat warzone w Bawarii, regularnie zajmuje pierwsze miejsce w rankingach w Niemczech oraz jest faworytem wielu na całym świecie. Jest to piwo pszeniczne, typu nazywanego w Niemczech "Weizen" i zawiera 5.5% alkoholu. Stosuje podobną metodę warzenia bez filtracji, o której wspomniano na miejscu pierwszym, jak i również specjalną dla Paulanera technikę "drożdzowej zawiesiny". Dzięki temu to mętne piwo posiada również tą samą naturalną nutę, wraz ze słodko-gorzkim smakiem, z którego znane są piwa tego stylu. Jak wspomniałem wcześniej, chociaż ten trafił na miejsce drugie to oba Paulanery są bliskie mojemu sercu i zawsze muszę docenić ich renomowaną, niemiecką jakość.

Przerywając do tej pory niemiecką dominację tej listy, na miejsce 3 trafia piwo Žatecký Světlý Ležák. To czeskie piwo warzone jest według receptury słynnego czeskiego piwowara Tomasa Lejseka, używając chmielu pochodzącego wyłącznie z Žatca. Chmiel ten jest uważany przez licznych ekspertów za najlepszy na świecie. Jest to piwo typu Pilsner, o zawartości alkoholu 5%. Goryczkowy smak oraz zbalansowany aromat, chociaż nie na poziomie piw niemieckich, niemniej jest zupełnie zadowalający. Należy również zwrócić uwagę na stosunkowo przystępną cenę, czym znajdujące się wyżej Paulanery nie mogą się pochwalić.

Kolejny czeski kandydat, czwarte miejsce przyznaje piwie Velkopopovický Kozel. Piwo to było warzone od roku 1874 w wiosce Velké Popovice. Według firmy Kozel najpopularniejsze czeskie piwo na świecie, chociaż według mnie nieco niższej jakości. To piwo w przeciwieństwie do poprzednio wspomnianiego Žatecký reprezentuje Czechy w kategorii lagerów i jego zawartość alkoholu wynosi 4.6%. Pełniejszy aromat i mocniejsza gorycz jak również podobnie przystępna cena świadczą, według mnie, ciekawą odskocznie od Pilsnerów i Weizenów.

Na ostatnie miejsce trafia prawdopodobnie najbardziej kontrowersyjny wybór z tej listy wśród elitarnych piwoszy i jest to polska Perła Miodowa. Nie oferuje ani trochę tak głębokich walorów smakowych jak poprzednie wpisy w tym rankingu, natomiast to piwo jest dla mnie sentymentalne i w mojej subiektywnej liście absolutnie musiało się znaleźć Było jednym z moich pierwszych piw i mając młodzieńczą tolerancję alkoholu (tzn. niezbyt dobrą) służyło za dobry, tani sposób zwykłego, chamskiego najebania się za, w tamtych czasach, około 10-12 złociszy. Równocześnie spełniało tą rolę lepiej niż jakiś tani jabol smakujący siarką tak mocno, że możnaby pomyśleć, że się piję laske dynamitu. Szybko i prosto dostarcza 500ml płynu o zawartości alkoholu 6%, z lekkim lecz nie zerowym posmakiem chmielu oraz oczywiście smakiem miodowym. Więcej o smaku nawet nie ma co pisać, bo tak naprawdę mija się to z celem.

Na koniec chciałbym wspomnieć, że wszystkie piwa pite były rzecz jasna z butelki, a nie z puszki kiedy tylko było to możliwe oraz w większości testy były przeprowadzane stosując autentyczny kufel z Rodezji, wyprodukowany w roku 1975 w Salisbury, Rodezji. Kufel ten został wyprodukowany z okazji 10 rocznicy niepodległej Rodezji oraz uważam, że zastosowanie tego narzędzia pozwoliło mi zapewnić najwyższy poziom rzetelności testów i pozwolił smakowi piwa jak najbardziej rozwinąć skrzydła.